Έχω χωθεί στο διάκενο ανάμεσα στο τοίχο και το κρεβάτι και βρίσκομαι μπροστά σε ένα φοβερό δίλημμα: Να κρυφτώ κάτω από το κρεβάτι και να αρχίσω τις μετάνοιες ή να αρχίσω να τρέχω προς την πίσω πόρτα της κουζίνας, να φύγω από το καταραμένο σπίτι να σωθώ. Η β’ επιλογή μου φάνηκε με καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης, μα ενώ ξεκίνησα να μπουσουλάω προς το διάδρομο, ακούω έναν ήχο που που μου πάγωσε το αίμα.
“Η πόρτα… Άνοιξαν τη πόρτα του κήπου…”
Διαβάστε την συνέχεια εδώ.
